Προσωρινό ενδιαφέρον για τα ζώα της φάρμας by Delta Raw

Θα μπορούσα να είμαι σκύλος

και κατά μια οπτική είμαι:

θέλω μόνο χάδια στην κοιλιά 

το πιάτο μου γεμάτο ριζογκοφρέτες

και να φέρνω βρώμα στο σπίτι.

Μ’αρέσει να κυνηγάω γάτες,

όταν τις προλαβαίνω

το αφεντικό μου τις αφήνει να μείνουν μαζί μου

σε ένα μπλε μαξιλάρι δίπλα απ’ το κανονικό μαξιλάρι.

Θα μπορούσα να είμαι σκύλος
αλλά δεν είμαι:
το πιάτο μου το γεμίζουν αναρχοχριστιανοί,
το κορούπι μου φεουδαρχικά κατάλοιπα που ζωντανέψαν,
τα zombie του george με πηγαίνουν σε εκθέσεις του andy
κε εκεί πάντα μου κόβουν το πέος στην είσοδο
γιατί ενοχλεί τα ευαίσθητα αγάλματα
που πριν γίνουν εκθέματα ήταν φοιτητές στη γαλλία.
Μα αυτό κάθε φορά όταν φεύγουμε ξαναφυτρώνει
σα το συκώτι του προμηθέα.
Δε με πειράζει,
απλά σκέφτομαι ότι γαμώτο,
έπρεπε να μην είχε σφάξει εκείνο το γύπα ο Ηρακλής,
γιατί μετά @ Δίας τον αντικατέστησε
με χίλια περιστέρια
που βγάλανε μαχαίρια
και όπως σας είπα πριν μου τρώνε την πούτσα κάθε φορά που θέλω να μάθω για την τέχνη της εποχής μου.

Θα μπορούσα να είμαι σκύλος
αλλά δεν είμαι
είμαι όλα τα θηλαστικά εκτός από σκύλος,
μοιρίζω σαπίλα
βρομάω απλυστία.
Που και που πείθομαι πώς είμαι άνθρωπος
μικρός, πολύ μικρός όμως
τόσο μικρότερος από εσάς
που πιάνομαι στον ιστό της αράχνης
και γίνομαι αντιληπτός ως έντομο
ένα μεγάλο βρωμερό έντομο.
η αράχνη με πλησιάζει
και εγώ ουρλιάζω
φωνάζω για βοήθεια μισθοφόρους απ’ την τσεχία,
φρικαρισμένους κήρυκες της μονογαμίας, παρθένους
φοιτητές στο δέκατο τέταρτο έτος της
φαιολογίας. Τη
φένια που γενικά θέλω να την πηδήξω ακόμα όπως και όλοι οι
φίλοι μου.

Θα μπορούσα να είμαι σκύλος,
αλλά ένα κουτάβι θα το είχαν σώσει απ’ τα τέρατα με τις δαγκάνες
και δεν έχω ούτε ένα τόσο δα πιστολάκι με πυρηνική ενέργεια
για να προστατεύσω τα μούτρα μου.
Σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει κανείς να επιστρατεύει τα γεννητικά του όργανα
αλλά δεν έχουν προλάβει να ξαναφυτρώσουν
-ποτετέχνηπριντονπόλεμο-
και έτσι κάθομαι να φάει με η αράχνη:
φτάνει κοντά μου,
σκαρφαλώνει στο κεφάλι μου,
στήνει μια ομπρέλα και βάζει αντηλιακό στο κορμί της.
Αχ δεν είμαι έντομο
δεν είμαι σκύλος
δεν είμαι θηλαστικό
ΕΙΜΑΙ ΝΗΣΙ.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ
ΕΙΜΑΙ ΝΗΣΙ.
Ουρλιάζω απ’ τη χαρά μου, ζητάω επιδοτήσεις απ’ την ευρωπεηκή ένωση
τελικά παίρνω τα αρχίδια μου
και μένω άφραγκος.
Με πλησιάζουν κι άλλες αράχνες
με θέλουν όλες.
Θα φτιάξω με αυτές ένα νησί με κλωστυφαντουργίες
και θα κατακτήσω τα βαλκάνια.
θα κρεμάσω την πηνελόπη απ’ ένα δέντρο της υφάκης
για να έχω το απόλυτο μονοπώλιο στους εργαλειούς
και τότε όλοι οι οδυσσέες θα έρχονται σε μένα
αχ τι ωραία που δεν είμαι έντομο.

Θα μπορούσα να είμαι σκύλος
Αλλά είμαι νησί
Είμαι ένα νησί με νεκρούς σκύλους και χωρίς επιδοτήσεις
Ένα νησί με αξιώσεις περιφερειακής δύναμης.
Μα οι αράχνες δεν έρχονται ακόμα
θέλουν να κάψω όλα τα τατουάζ απ’ το κορμί μου
ή τουλάχιστον αυτών με τα ονόματα
γυναικών που αγάπησα
ξέρετε τώρα
του ανδρέα
του κώστα
και της ζωής.
Μα εγώ
που τώρα πια είμαι νησί,
δεν έχω χέρια για να σχίσω το δέρμα μου
και περιμένω ναυαγούς να το κάνουν για μένα
και να με καταδεχτούν έτσι οι μεγάλες δυνάμεις
ως έναν βασικό συνεργάτη στον τομέα της κλωστυφαντουργείας.
αχ
ναυαγήστε στις ακτές μου, ναυαγήστε
μόλις με κάνετε ισχυρό θα σας ταΐσω στις αράχνες μου.

- Να σου πω κάτι;
- Έλα
- Θα μπορούσα να είμαι σκύλος εδώ που τα λέμε.